Kriocentrum

Kriocentrum (Józefów, Warszawa) od ponad 20 lat zajmuje się leczeniem i usuwaniem żylaków kończyn dolnych nowoczesnymi technikami. 

Żylaki, a dokładniej żylaki kończyn dolnych dotyczą każdego człowieka. U niektórych pojawią się po 90. roku życia, u innych w 20. Jednak najczęściej dotyczą kobiet po 40. Dlaczego? Wyjaśnienie tego leży w przyczynie powstawania żylaków.

Otóż żylak kończyny dolnej jest to żyła, która została poszerzona w wyniku zalegającej w niej krwi. Im bardziej delikatne i podatne na rozciąganie są żyły, tym większa szansa na wystąpienie żylaka. Dlatego właśnie częściej występują one u kobiet, oraz u ludzi starszych, u których żyły „słabną z wiekiem”. Większe szanse na wczesne powstanie żylaków mają również osoby, u których w rodzinie występowały one w młodym wieku, gdyż mają one genetycznie osłabione ściany żył.

Drugą komponentą jest zaleganie krwi w kończynach dolnych, co spowodowane jest długotrwałym staniem lub siedzeniem bez ruchu. Gdy mięśnie kończyn nie pracują, krew zalega w nogach, tworząc nadmierne rozciąganie ścian żył.

Tak więc powstawaniu żylaków nie da się zapobiec, można je jedynie spowolnić. O estetycznych wadach żylaków nie trzeba wspominać, jednak wiążą się one również z zaburzeniami krążenia krwi w kończynie dolnej, co może prowadzić do poważnych powikłań.

Na szczęście usuwanie żylaków w obecnych czasach nie jest w żadnym wymiarze kłopotliwe. Wraz z postępem medycyny powstały małoinwazyjne metody, takie jak zamykanie poszerzonych żył laserowo lub techniką fal radiowych. Zabieg jest bezbolesny i nie wymaga hospitalizacji, dzięki czemu pacjent już w dniu zabiegu może wrócić do swojego codziennego życia.

Żylaki kończyn dolnych są chorobą dotyczącą ponad połowy społeczeństwa. Nie stanowią jedynie problemu kosmetycznego, ale przede wszystkim problem zdrowotny.

Nawet niewielkie zmiany widoczne na skórze – na zewnątrz, mogą okazać się pierwszym sygnałem uszkodzeń układu żylnego. Uczucie ciężkich nóg, ból, zmiany skórne, przebarwienia, długo i źle gojące się owrzodzenia to typowe, kolejno postępujące po sobie objawy niewydolności żylnej kończyn dolnych.

Badanie USG doppler jest podstawą diagnostyki, pokazuje zaawansowanie choroby i decyduje o dalszym sposobie leczenia. Zabieg usunięcia żylaków polega na wyeliminowaniu wszystkich widocznych zmienionych żył oraz tych, które uległy przemianie chorobowej, a nie są dostrzegalne.

Film z zabiegu usuwania żylaków w Kriocentrum Warszawa/Józefów

Wewnątrznaczyniowa metoda usuwania żylaków kończyn dolnych (EVRF), z zamykaniem żyły odpiszczelowej bocznej.

W Kriocentrum zajmujemy się leczeniem żylaków od 1996, początkowo sposobami zbliżonymi do tych stosowanych w szpitalach, z tą różnicą, że od początku zabiegi wykonywaliśmy w znieczuleniu miejscowym. Obecnie tamtych metod –streepingu i kriostreepingu i klasycznej flebektomi oraz podwiązania perforatorów  w ogóle nie stosujemy. Dlaczego? Metody te, choć nadal praktykowane w szpitalach „na NFZ”, nie mają jednoznacznej rekomendacji towarzystw naukowych z dziedziny flebologii.(Flebolog-lekarz zajmujący się leczeniem żył)

Od kilkunastu lat na świecie i coraz powszechniej w Polsce metody łączące wewnątrzżylne zamknięcie dużych pni żylnych z  małoinwazyjnym leczeniem uzupełniającym, stają się złotym standardem w leczeniu niewydolności żylnej kończyn dolnych.

Wewnątrzżylne zamknięcie uszkodzonych pni żylnych można podzielić  na dwie grupy:

• Termiczne: z użyciem lasera ( EVLT), prądu wysokiej częstotliwości (EVRF), pary wodnej (SSV).
• Nietermiczne:  Moca (Flebogrif i ClariVein) oraz kleje tkankowe (VenaSeal , VenaBlock i inne)

Leczenie uzupełniające (usuwające widoczne żylaki i uszkodzone perforatory) to:

• Miniflebektomia (małoinwazyjne techniki chirurgiczne np. metodą Varadiego)
• Skleroterapia (chemiczne wywoływane uszkodzenie żylaka, prowadzące do jego zaniku)
• Mikrocewniki RF i pary wodnej (wprowadzane do żylaków celem ich zamknięcia)
• Kleje (do zamykania żylaków i perforatorów)

Czy metoda, która zostanie zastosowana ma wpływ na skuteczność zabiegu? Otóż odpowiedź nie jest tak jednoznaczna,  jak mogłoby się wydawać. Tak, ale nie w 100%. O wyborze metody powinien zdecydować lekarz, mający wykonać zabieg, podczas konsultacji połączonej z badaniem USG. Należy rozpoznać przyczynę żylaków, odnaleźć uszkodzenia w układzie żył kończyny dolnej. Tak więc, inaczej postąpimy, gdy przyczyną żylaków będzie niewydolny pień żylny, inaczej gdy niesprawny perforator (żyła łącząca), a całkiem odmiennie przy żylakach nawrotowych.

Istotne jest to, że powyższe elementy można łączyć ze sobą, aby efekt zdrowotny i kosmetyczny był jak najlepszy. Wspólną cechą wszystkich zabiegów hybrydowych jest to, że wykonujemy je tylko znieczulając odpowiednie obszary na kończynie. Zabieg trwa od 40 min do 1,5 godziny (kończyna) Od razu po zabiegu pacjent staje „na nogi”. Nie potrzebne są leki przeciwbólowe, ani bezpośrednio a w następnych dniach po zabiegu. Leżenie nie jest zalecane, wręcz przeciwnie powinno się spacerować.

* EVLT jest to angielski skrót oznaczający wewnątrznaczyniowe  leczenie laserowe żylaków
** EVRF to angielski skrót oznaczający wewnątrznaczyniowe leczenie żylaków falami radiowymi 

Zapraszamy do kontaktu Kriocentrum (Warszawa, Otwock) oraz na konsultację na której wybierzemy najskuteczniejszą metodę leczenia i usuwania żylaków.

Proces zamykania trwa kilka tygodni i wymaga w początkowym tygodniu noszenia specjalnej opaski uciskowej. Skleroterapia w podświetleniu żył urządzeniem VEINLITE LED umożliwia zlokalizowanie niewidocznych w USG drobnych naczyń zasilających „pajączki” i sieci naczynek widocznych na nogach, na głębokości do 1 cm. 

A może laser?

Mniejsze naczynka, których średnica ma 0,3 mm do 1,0 mm, najlepiej zamyka laser Nd-Yag 1064 nm, mający powinowactwo do hemoglobiny zawartej w krwinkach. Zabieg polega na bezpośrednim naświetlaniu laserem naczynka wypełnionego krwinkami czerwonymi, powstające wówczas mikrozapalenie doprowadza do zwłóknienia i zaniku naczynka. Używane w tej metodzie lasery mają różną długość fali świetlnej i co za tym idzie, różne powinowactwo do wody i hemoglobiny. Efekt, który uzyskujemy, w każdym przypadku jest jednak taki sam i polega na zniszczeniu wewnętrznej warstwy naczynia krwionośnego, co prowadzi do jego zwłóknienia i zaniku.