Szczelinę odbytu ostrą – jest świeżym uszkodzeniem anodermy, często bolesnym i krwawiącym podczas badania proktologicznego.
Szczelinę odbytu przewlekłą, która jest niegojącą się raną kanału odbytu. Czas, jaki upłynął od powstania szczeliny to 6 tygodni. Szczelinę przewlekłą cechuje także charakterystyczny obraz: obecność brzeżnego fałdu skóry (tzw. guzek wartowniczy, obecność ubytku błony śluzowej pod postacią podłużonego owrzodzenia o uniesionych, wałowatych, twardych brzegach, obecność stwardniałych włókien mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu w dnie szczeliny oraz obecność przerośniętej brodawki okołoodbytniczej w linii grzebieniastej kanału odbytu.
Oprócz różnic w morfologii szczelin i czasu, jaki upłynął od ich powstania, podział ten jest o tyle istotny, że informuje lekarza i pacjenta o spodziewanym wyniku leczenia. O ile szczelina ostra nierzadko samoistnie ulega zagojeniu, o tyle szczelina przewlekła stanowi spore wyzwanie terapeutyczne dla lekarza i pacjenta. Należy zaznaczyć, że wynik terapeutyczny w pierwszym etapie leczenia zależy w dużej mierze od zaangażowania chorego i jego współpracy z lekarzem.
Leczenie szczeliny odbytu
Leczenie nigdy nie powinno być gorsze od samej choroby, dlatego pierwszym etapem leczenia szczeliny odbytu powinna być próba leczenia zachowawczego, które nie daje 100% skuteczności, natomiast jest obarczone najmniejszą liczbą powikłań. Leczenie takie trwa z reguły 2-3 miesiące i daje szansę na wyleczenie u ponad 60% pacjentów. Rozpoczynając leczenie, należy zminimalizować czynniki powodujące ciągłe uszkadzanie gojącej się rany poprzez zmiękczenie mas stolca. Można to osiągnąć poprzez:
- wprowadzenie diety bogatoresztkowej (powinno się ją wprowadzić na stałe, ponieważ powrót do dawnych zwyczajów żywieniowych w krótkim czasie doprowadza do nawrotu choroby),
- przyjmowanie 3-6 łyżek stołowych otrębów (po 1-2 łyżki do każdego posiłku)
- Stosowanie leków rozmiękczających masy stolca
Koncepcja leczenia szczeliny odbytu opiera się na założeniu, że przyczyną braku postępu w gojeniu jest zaburzenie ukrwienia uszkodzonych tkanek spowodowane nadmiernym skurczem mięśnia zwieracza odbytu, który generuje nadmierne ciśnienie w świetle kanału odbytu. Jest kilka sposobów na rozluźnienie tego mięśnia:
- Nasiadówki w ciepłej wodzie – Jedna z najstarszych metod, ciepło działa na mięśnie rozkurczowo i powoduje rozluźnienie – stosownie takiego postępowania podczas ostrego bólu często przynosi natychmiastową ulgę
- Stosowanie specjalnych urządzeń zmniejszających napięcie spoczynkowe mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu oraz służących jego rozciąganiu
- Stosowanie leków w postaci maści i kremów działających miejscowo, które działają rozkurczowo i rozluźniająco na mięsień zwieracz wewnętrzny odbytu. Aktualnie stosuje się maść nitroglicerynową (uwalniającą podtlenek azotu) w stężeniu 0,2-0,4% dwa, trzy razy dziennie przez okres około 2 miesięcy. Niestety chorzy stosujący tego typu preparaty często przerywają leczenie ze względu na silne bóle głowy występujące u około 60% pacjentów. Inną grupą leków stosowaną w leczeniu szczeliny odbytu są tzw. blokery kanału wapniowego, które mogą być stosowane zarówno miejscowo w postaci maści, jak i doustnie.
- Porażenie zwieracza odbytu poprzez podanie BTX bezpośrednio do tkanki mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu nazywane przez niektórych sfinkterotomią farmakologiczną. Jest to metoda bardziej inwazyjna a co za tym idzie obarczona większym ryzykiem powikłań. Do najczęstszych należą nietrzymanie gazów i stolca czy nagłe parcie na stolec. Tego typu powikłania występują na szczęście rzadziej, niż po leczeniu instrumentalnym i są odwracalne, czyli wraz z przerwaniem działania BTX, które następuje po około 2-3 miesiącach ustępują również działania niepożądane.
Decydując się na leczenie operacyjne, musimy się liczyć z ryzykiem wystąpienia powikłań, dlatego tak ważne jest, aby rozpocząć leczenie od postępowania zachowawczego (farmakologicznego). Jeżeli różne próby leczenia farmakologicznego zawodzą i uzyskamy pełną akceptację chorego na proponowany zabieg operacyjny, można wykonać operację